In deze serie maak je kennis met de mensen achter De Haagse Soepbus. De vrijwilligers, de leveranciers en de vertegenwoordigers van organisaties waar we mee samen werken. In deze aflevering onze aftredend voorzitter én blijvend chauffeur Merlijn Hijzen.

Hey Merlijn, wat is je favoriete soep?

Eh ja nou….ik  hou helemaal niet zo van soep maar ik kook het graag zoals je ziet…. Ik heb wel een minst favoriete soep, Magiritsa. Mijn (Griekse) schoonmoeder maakt die, geheel naar traditie, onmiddellijk na de nachtelijke Paasmis. Met lever en ingewanden van het lam dat de volgende dag aan het spit gaat. Op het laatste moment gaat er nog een mengsel van ei en citroen in, echt een geschifte soep! Ik kan het niet door mijn keel krijgen maar de volgende dag een lamskoteletje zeg ik geen nee tegen. Ik vind het mooi dat op die manier alles van het dier wordt gebruikt, maar we zouden hem bij de Soepbus nooit serveren!

Kort nadat de laatste corona beperkingen werden opgeheven liep ik langs de Koekamp naar huis. Ik dacht dat er een foodfestival gaande was; van veraf zag ik een foodtruck en allerlei bonte figuren. Dichterbij realiseerde ik me dat hier soep werd uitgedeeld aan mensen die dat nodig hebben. Via google vond ik de Soepbus en ik wist meteen dat ik me hiervoor wilde inzetten.

Mijn eerste dienst leek een film. De Soepbus was nog onderdeel van Kessler en reed op diesel. Ik kende de omgeving totaal niet. Er was ook geen derde stoel dus het was meteen het diepe in. De medewerker van Kessler heeft me een brood-beleg techniek geleerd die ik tot op heden nog steeds gebruik en absoluut de snelste is (challenge!). Bij het openen van de garage om weg te rijden, bleken er twee “locals” tegen de roldeur aan te hangen en vielen naar binnen. Op de Koekamp vroeg de eerste bezoeker welke soep er was. ‘Champignonsoep’, zei ik. ‘he bah dat hoef ik niet’ zei hij en liep weg. Ik realiseerde me ineens dat bezoekers, net als iedereen, helemaal niet altijd dankbaar hoeven te zijn en niet alles hoeven aan te nemen. Heel leerzaam dus!

Door het gewoon te doen! Frans, de vorige voorzitter, polste me en toen hij uiteindelijk vertrok heb ik gesolliciteerd. Ik had geen enkele relevante ervaring, niet bestuurlijk en ook niet in het sociaal-maatschappelijke. Dat leek me een uitstekend startpunt! Geweldig dat het bestuur daar open voor staat. Ik ben erg blij dat ik de kans heb gekregen!

Ja dat zijn er eigenlijk teveel om op te noemen. Nog voor ik formeel voorzitter was ging ik samen met het Rode Kruis naar Zaterdag Live van RTV Discus om over onze samenwerking te vertellen. Een hele beleving, kan ik je zeggen! Ontzettend leuk om te zien hoe het eraan toe gaat in die studio. De tweede keer was ik er i.v.m. de Haagse Vrijwilligersprijs en toen trad Forever Young op. Mijn vader was idolaat van Bob Dylan. Toen Sinead ‘Make you fee my love’ zong, kwam dat enorm binnen. Wat een stem, zeg. Haar enorme hart voor onze bezoekers was direct merkbaar en ze was gelijk enthousiast toen ik haar na de opnames vroeg of ze bij de Soepbus wilde spelen. Ik ben er trots op dat Forever Young nu de huisband van de Soepbus is! En verder, hoewel ik er zelf niet bij betrokken ben, vind ik de Pakkie Deftig-avonden telkens weer een hoogtepunt. Geweldig wat daar wordt neergezet; een mini-festival voor mensen die het verdienen!

De eerste keer dat het me lukte om de bestuursvergadering binnen de geplande tijd te houden én de volledige agenda te hebben behandeld! Dat was hard werken maar de voldoening was groot! Maar met stip natuurlijk het winnen van de Haagse Vrijwilligersprijs voor beste organisatie. Een keiharde en welverdiende erkenning van de inzet van alle Soeperst*rs zonder wie er simpewelg geen Soepbus is!

Haha! Jij doet echt alles voor de kijkcijfers he? Nee, alleen met de Social Media-man, Alan, ken je die…? Zonder dollen, absoluut niet! Ik heb zeer diep respect voor wat de rest van het bestuur en de coördinator allemaal doen voor de Soepbus; wat een fundamenten zijn jullie! Eind maart verwachten we ons tweede kindje. Dat is nu al een beetje jongleren met een drukke baan erbij en dat zal na de geboorte niet minder worden. Ik had nog wel langer willen blijven maar twee jaar vond ik ook een mooie periode om af te sluiten.

Ik zou vooral iedereen die mensen zonder vaste woon- of verblijfplaats een warm hart toedraagt, aanraden om vrijwilliger te worden, of ten minste eens vrijblijvend mee te rijden op de derde stoel van de bus. Je staat dan in direct contact met de doelgroep en kunt heel concreet iets voor hen betekenen en verschil maken. Vaak is het niet eens de soep die het verschil maakt voor een bezoeker, maar dat hij of zij als gelijke met respect wordt behandeld en zich gezien voelt. Dat blijft op je ziel plakken na een dienst en geeft vervulling.